ရွင္ေဂါတမရေသာသဗၺညဳတညာဏ္ေတာ္ကိုျပျခင္းအေၾကာင္း။ ။

ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္၊ အလံုးစံုအၾကြင္းမရွိသိျမင္ႏိုင္ေသာေရႊညာဏ္ေတာ္ရသည္ဆိုသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္၊ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာႏွစ္ျဖာေသာအရာတို႔ကို အၾကြင္းမရွိသိျမင္သည္မဟုတ္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္၊ ပိဋကတ္က်မ္းတို႔ကျပဆိုေသာပါဠိကို ေထာက္၍သိရသည္။ ပိဋကတ္က်မ္းတို႔ကဆိုေသာအရာကိုျပဆိုဦးမည္။ ။သဗၺညဳတဥာဏမၸနကာမာ၀ါစရဓမၼံေလာကီယေမ၀ါတိ။ ။ျမန္မာလိုအနက္ဆိုရပါက၊ သဗၺညဳတဥာဏမၸန၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ဟူသည္ကား၊ ကာမာ၀စရဓမၼံ၊ ကာမ၀ါစရတရားျဖစ္ေသာ၊ ေလာကီယေမ၀၊ ေလာကီဓါတ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာဥာဏ္ေပတည္း၊ ဣတိ၊ ဤသို႔၊ ဒဌဗၺံ၊ မွတ္အပ္ကုန္၏။ ။ မဟာသီဟနာဒသုတ္အဌကထာတြင္ျပဆိုေသာေၾကာင့္၊ ၎က်မ္းဆရာတို႔အလိုအားျဖင့္၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမရေသာဥာဏ္သည္၊ ေလာကုတၱရာဥာဏ္မဟုတ္၊ ေလာကီဥာဏ္ျဖစ္သည္၊ ၎အျပင္တနည္းအားျဖင့္၊ ဆအာသဓရဥာဏ္ေတာ္ေျခာက္ပါးဟူသည္ကား၊ ဣျႏၵိယပေရာ ပရိယတၱိဥာဏ္၊ အာသာႏုသဥာဏ္၊ ကရုဏာသမာပတၱိဥာဏ္ဟူ၍။ ၎ေျခာက္ပါးေသာဥာဏ္ကိုရွင္ေဂါတမသာရသည္မဟုတ၊ ေျမၾကီးေပၚမွာရွိေသာာေယာက်ၤား၊ မိန္းမ၊ မည္သည့္လူမ်ိဳးမဆိုတို႔ရႏိုင္ေသာဥာဏ္စုျဖစ္သည္၊ ၎ေျခာက္ပါး၏အရာကိုအေျခအေနႏွင့္ျပဦးမည္၊ ၎ေျခာက္ပါးေသာဥာဏ္တို႔သည္၊ မေနာဒြါရစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာအာရံုသေဘာပင္ျဖစ္သည္၊ ၎မေနာဒြါရစိတ္ႏွင့္ယွဥ္၍ျဖစ္ေသာအေၾကာင္းကို အေထာက္အထားပါဠိႏွင့္ယွဥ္၍ ျပဦးမည္။ ။ဣဒံစိတၱံတီသုဘေ၀သုသဗၺသံသစိတၱစိတၱာနံ။ သာဓါရဏံနတႆစိတၱကႆနဥပၸဇၨမာနံဆအာသာဓါရဏဥာဏနိပိဣမိနာဂတိတာရမၼဏံေမ၀ ဂဏွႏၱိမဟာဂဇံနာေမတံစိတၱံ နဣမႆအာရမၼဏံနာမအတၳိသဗၺသုတဥာဏဂဟိတံနာမကတမႏၱိ၀ုေတၱနဣဒႏၱိ၀တၱပၸံ။ ။အနက္ကား၊ ဣဒံစိတၱံ၊ မေနာဒြါရ၀ဇၨာန္းစိတ္သည္၊ တိသု၊ သံုးပါးကုန္ေသာ၊ သစိတၱကကသတၱာနံ၊ စိတ္ရွိကုန္ေသာသတၱ၀ါအေပါင္းတို႔၌၊ သာဓါရနံ၊ ဆက္ဆံကုန္၏၊ ကႆစိ၊ တစံုတခုေသာသတၱ၀ါအား၊ နဥပၸဇၨတိနာမံ၊ မျဖစ္မည္သည္၊ နတၳိ၊ မရွိ၊ ဥပၸဇၨမာနံပန၊ ျဖစ္သည္ကား၊ ပဥၥဒြါေရ၊ ငါးပါးေသာဒြါရတို႔၌၊ ေ၀ါဌပၸနံ၀ုေဌာ၊ ဤအရာသည္၊ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏၊ မေနာဒြါေရ၊ မေနာဒြါရတို႔၌၊ အာ၀ဇၨနံ၊ အာ၀ဇၨာန္းသည္၊ ေဟာတိ၊ ျဖစ္၏၊ ဆအာသာဓါရဏညာဏနီပိ၊ ေျခာက္ပါးေသာအာသာဓါရဏဥာဏ္ တို႔သည္လည္း၊ ဣမိနာ၊ ဤမေနာဒြါရအာ၀ဇၨန္းစိတ္သည္၊ ဂဟိတရမၼဏေမ၀၊ ယူအပ္ျပီးေသာအာရံုကိုသာလွ်င္၊ ဂဏွႏၱိ၊ ယံုကုန္၏၊ ဧတံစိတၱံ၊ ထိုမေနာဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္သည္၊ မဟာဂဇံနာမ၊ ဆင္ေျပာင္ၾကီးႏွင့္တူေသာစိတ္မည္၏၊ ဣမႆ၊ ဤမေနာဒြါရ၀ဇၨန္းစိတ္၏၊ အာရမၼဏံ၊ အာရံုမဟုတ္ေသာအရာမည္သည္၊ နတၳိ၊ မရွိ၊ အသဗၺညဳတညာဏဂတိဟံ၊ သဗၺညဳတညာဏ္မည္သည္ကား၊ ကတံနာမ၊ အဘယ္စိတ္နည္း၊ ဣတိ၊ ဤသို႔၊ ၀ုေတၱ၊ ဆိုေသာ္၊ ဣဒံနာမ၊ ဤမေနာဒြါရစဇၨန္းစိတ္ေပတည္း၊ ဣတိ၊ ဤသို႔၊ ၀တၱပၸံ၊ ဆိုအပ္၏၊ ဤသို႔အဌသာလိနီ စတၱပၸါဒက႑တြင္ျပေသာေၾကာင့္၊ ၎ဆအသာဓါရေျခာက္ပါးေသာအာရံုတို႔၌ပင္ရေၾကာင္းသိအပ္သည္၊ ၎မေနာဒြါရ အာ၀ဇၨန္းစိတ္၏ျပဌာန္းရာ၊ ေျခာက္ပါးေသာအာရံုသေဘာႏွင့္၊ ဆက္ဆံ၍သိေသာ၊ ျမင္ေသာဥာဏ္ကိုသာလွ်င္ ရွင္ေတာ္ေဂါတမ ရသည္သာတည္း၊ ေလာကီ၊ ေလကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာအရာတို႔ကို၊ အၾကြင္းမရွိျမင္ႏိုင္ေသာအနႏၱသဗၺညဳတဥာဏေတာ္ကိုေသာ္၎၊ ကမၻာမိုးေျမႏွင့္တကြ၊ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔ကို ဖန္ဆင္း စီရင္ျပဳျပင္ေတာ္မူႏိုင္ေသာ ဥာဏ္္ေတာ္ကို၎၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္ မည္သည့္အခါကမွ်မရခဲ့သလို၊ ဘယ္ေသာအခါမွ်လည္း ရမည္မဟုတ္ေခ်၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမသာလွ်င္ မရသည္ဟုအမွတ္အပ္၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမကဲ့သို႔၊ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း၊ မကင္းႏိုင္းေသာ ေျမၾကီးသား အေပါင္းတို႔ သည္လည္း မည္သူတဦးတေယာက္မွ်ရသည့္ အရာဟူ၍မမွတ္အပ္ပါေလ။ ။ ဆအသာဓရဥာဏ္ေျခာက္ပါးကိုရွင္ေဂါတမရသည္ဆိုေသာအရာကို၊ နားမလည္ေသာသူတို႔က၊ တကဲ့အၾကီးအက်ယ္ဥာဏ္ဟူ၍၊ ဗုဒၶဘာသာ၊ ရဟန္း၊ ရွင္လူတို႔သည္၊ အမွန္ဧေကာဗုေဒၶါဟူ၍ထင္မွတ္မွားၾကေလ၏။ ။ ထိုကဲ့သို႔ထင္မွတ္သည့္အတိုင္း၊ ပိဋကတ္က်မ္းကမျပဆိုသည့္အျပင္၊ သစိတၱကသတၱာနံ၊ ဆိုေသာပါဠိကို၊ အဓိပၸါယ္ကုန္စင္ေအာင္ယူလွ်င္၊ တိရိစၧာန္ပင္ဟူ၍ရသည္၊ ယူရန္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္းဤက်မ္းကိုေရးသားေသာအကၽြႏ္ုပ္မွာ၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမဥာဏ္ေတာ္ေျခာက္ပါးကို၊ တိရိစၧာန္ပင္ရသည္ဟုမဆိုလိုပါေပ၊ အဌသာဠိနီဆရာဆိုသည္ကိုသာေဘာ္ျပလိုက္ပါသည္။ ။ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္အလံုးစံုတို႔ကို အၾကြင္းမဲ့မသိမျမင္ေၾကာင္းကိုက်မ္းသက္ေသခံသည္မွာ။ ။ အနမတဂၢါယံဘိကၡေ၀သံသာေရာပုပၸေကာဋိနပညာယတိအာ၀ိဇၨာနိ၀ရဏာနံသတၱာနံတဏွာသံေယာဇနံသႏၶာ၀တံသႎသရတံ။ ။အနက္ျပန္ရလွ်င္။ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔၊ အယံသာေရာ၊ ဤခႏၶာအာရတနာဓါတ္တို႔၏အစဥ္မျပတ္ျဖစ္ျခင္းသည္၊ အနမတေဂၢါ၊ အတိုင္းအရွည္မရွိ၊ အ၀ိဇၨာန္၀ရဏာနံ၊ အ၀ိဇၨာနိ၀ရရွိကုန္ေသာ၊ တဏွာသံေယာဇနာဏံ၊ တဏွာသံေယာဇဥ္တည္းဟူေသာၾကိဳးျဖင့္ဖြဲ ့အပ္ကုန္ေသာ၊သႏၶာ၀တံု၊ ဤဘ၀မွသည္၊ သံသရႏၱ၊ ေျပာင္းသြားကုန္ေသာ၊ သတၱာနံ၊ သတၱ၀ါတို႔၏၊ ပုေဗၺ ေရွးျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ေကာဋိ၊ အစြန္းကို၊ နကညာယတိ၊ ငါမသိငါမထင္ႏိုင္ကုန္။ ။ ဤကဲ့သို႔ နိဒါန၀ါရသံယုတ္အနမတဂၢသုတ္တြင္ျပသည္၊ ထိုသို႔ျပဆိုသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမ၌အလံုးစံုအရာတို႔ကို၊ သိျမင္ႏိုင္ေသာဥာဏ္မရွိေၾကာင္းကိုသိရေလသည္။ ။၎နိဒါန၀ရံသံယုတ္က်မ္းသည္လည္း၊ ရွင္ဗုဒၶေဃာသ၊ သီဟိုဠ္မွျပန္ေရာက္၍ႏွစ္ေပါင္းတေထာင္အတြင္း၊ သထံုျပည္မွာေရးေသာက်မ္းျဖစ္သည္၊ ၎အျပင္ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္၊ ကိုယ္တိုင္ရွိစဥ္ကပင္ မသိေၾကာင္းကိုထင္ရွားစြာေဟာၾကားထားသည္ကို၊ ဗုဒၶ၀င္က်မ္းတို႔၌တိုက္ရိုက္ျပဆိုသည္မွာ၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္၊ ေဗဓိေညာင္ပင္သို႔ေရာက္၍၊ သတၱဌာန၊ ေလးဆယ့္ကိုးရက္ေစ့ျပီးသည့္ေနာက္။ ကပၸိလ၀တ္ျပည္မွမိမိထြက္လာစဥ္အခါက၊ ေရွးဦးစြာေလာကစ်ာန္ရွစ္ပါးကို၊ သင္ယူခဲ့ဘူးေသာပဌမဆရာ၊ အာဠာရရေသ့ထံ တရားေစာသြားမည္ဟု႔အၾကံရွိရာ၊ ၎အၾကံကို နတ္သားတေယာက္ကသိ၍ေျပာသည္မွာ၊ အာဠာရရေသ့သည္လြန္ခဲ့ေသာခုႏွစ္ရက္ေျမာက္ကပင္ ေသဆံုးသြားပါျပီဟူ၍ဆိုရေလ၏၊ တဖန္၊ ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္၊ ဒုတိယ ဆရာျဖစ္ေသာ ဥဒက ရေသ့ထံသို႔သြားမည္ဟုအၾကံရွိေလျပန္ရာတြင္၊ အထက္နည္းတူ နတ္သားကဆိုေလသည္မွာ၊ ယမန္ညသံေခါင္းယံအခ်ိန္ကပင္ ၎လည္းေသဆံုးသြားျပီျဖစ္ေၾကာင္းၾကားေျပာေလ၏၊ ဤသည္ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္၊ ထိုရေသ့ဆရာညီေနာင္တို႔ဆံုးသြားသည္ကိုပင္ မသိေၾကာင္းဗုဒၶ၀င္တို႔တြင္ တိုက္ရိုက္ေဖၚျပထားေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွင္ေတာ္ေဂါတမ၌အၾကြင္းမဲ့သိၾကြမ္းေသာႏိုင္ေသာဥာဏ္မရွိေၾကာင္းကို ရွင္းလင္းစြာသိရွႏိုင္ေပသည္။ ယခုဆိုျပခဲ့ေသာအရာတို႔ကိုမစဥ္းစားလိုေသာသူတို႔က၊ နတ္သားမေျပာဘဲႏွင့္သိပါသည္ဟူ၍ မေျဖမိပါေစႏွင့္ဦးေလ။ ကေထဋက မ်သာပုစၧာျဖစ္မည္၊ အသိေပးလိုပါသည္။ ။ အကယ္၍ယခုဗုဒၶဘာသာရဟန္း၊ ရွင္လူတို႔ ယူၾကသည့္အတိုင္း၊ ရွင္ေဂါတမ၌အၾကြင္းမရွိသိႏိုင္၊ ျမင္ႏိုင္ေသာ သဗၺညဳတဥာဏ္ကိုရရွိပါေစဦးေတာ့၊ အလံုးစံုတို႔ကို ဖန္ဆင္းျပဳျပင္စီရင္ႏိုင္ေသာ၊ ဥာဏ္ရွင္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားဟူ၍အေခၚမခံထိုက္ပါေပေသး။ ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္၊ ဥပမာျပရပါကအဘယါ သို႔ေသာသူႏွင့္တူပါသနည္းဟူမူကား၊ ဆပ္ကပ္ပြဲတြင္ ပဌမတန္းက၀င္၍ၾကည့္ေသာသူႏွင့္တူစရာရွိပါ၏။ ဆပ္ကပ္ပြဲ၏အေၾကာင္းကိုေျပာမည္၊ တခါတရံအေနာက္ႏိုင္ငံၾကီးမွလာ၍ျမန္မာျပည္၌ရွိေသာ၊ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ျပည္၊ ေမာ္လျမိဳင္ အစရွိသည္တို႔တြင္ကြဲခင္းလွ်င္၊ ထိုဆပ္ကပ္ဆရာသည္ျပလွ်င္၊ ထိုအခါျမိဳ့သူျမိဳ ့သားတို႔သည္။ မိမိတို႔ေငြအနည္း၊ အမ်ားတို႔ကိုလိုက္၍၊ ပဌမတန္း၊ ဒုတိယတန္း၊ တတိယတန္း အစရွသည္တို႔ျဖင့္ထိုပြဲၾကီးကို ၀င္၍ၾကည့္ၾကေပမည္၊ထိုအခါဆပ္ကပ္ဆရာတို႔ျပေသာ အရာတို႔ကိုလူတိုင္းကတိုးေ၀ွ႔ကာ၀င္၍ ၾကည့္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ ၾကည့္ရသည္လည္းမဟုတ္ေသာေၾကာင့္၊ ဆပ္ကပ္ပြဲကို ပဌမတန္းက၀င္၍ ၾကည့္ေသာသူသာလွ်င္၊ တခါမွ်မျမင္၊ မၾကားဘူးေသာေက်းေတာသူတို႔အား၊ မိမိျမင္သည့္အတိုင္းေျပာေသာအခါတြင္၊ ေက်းရြာသူ/သားတို႔က သူတို႔ကိုယ္တိုင္ မျမင္ရေသာေၾကာင့္ ေျပာျပေသာသူအားအလြန္အံၾသခ်ီးမြမ္းၾကေလ၏၊ ၎ဥပမာကိုဤမွ်ႏွင့္ေတာ္ဦးမည္။။ ၎ဥပမာတြင္စဥ္းစားရန္ရွိသည္မွာ၊ ဆပ္ကပ္ပြဲအေၾကာင္းကိုေျပာဆိုႏိုင္ေသာသူသည္၊ ဆပ္ကပ္ဆရာျပသ၍သာျမင္ရ၍ေျပာျပႏိုင္သည္၊ ၎ဆပ္ကပ္ဆရာမျပေသာအရာတို႔ကိုကား၊ မျမင္၊ မသိရေသာေၾကာင့္ေျပာျပႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ၊ သို႔ေသာ္လည္း၎ဆပ္ကပ္ပြဲက အခမ္းအနားအေၾကာင္းကို တခမ္းမနားေျပာျပသြားေသာအခါတြင္၊ ကုန္စဥ္ေအာင္တခုမက်န္ ေျပာဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း (အထူးသတိျပဳရန္မွာ) ထိုသူသည္၊ ဆပ္ကပ္ကြဲကိုျပဳျပင္စီရင္ႏိုင္ေသာသူကား လံုးလံုးမဟုတ္ပါေလ။ ဥပေမယ် ထိုနည္းတူစြာဆိုရပါလွ်င္၊ ပဌမတန္းရွင္ဘုရင္၏သားျဖစ္ေသာ ရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္၊ ဘုရားသခင္ျပေတာ္မူေသာေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာအရာတို႔ကိိုုသိျမင္ရ၍၊ ပစၥ ႏၱရစ္အရပ္သားတို႔ အားအၾကြင္းမရွိေဟာေျပာျပသႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ဆပ္ကပ္ကိုၾကည့္ရေသာသူသည္၊ ဆပ္ကပ္ဆရာမျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သို႔၊ ထိုနည္းတူရွင္ေတာ္ေဂါတမသည္လည္း၊ အလံုးစံုတို႔ကိုစီရင္ျပဳျပင္ႏိုင္ေသာအနႏၱ၊ အစိေႏၷယ်၊ အပၸေမယ် သဗၺညဳတေရႊဥာဏ္ရွင္ကားမျဖစ္ႏိုင္ရာ။ ။

Posted in: ဗုေဒၶါ၀ါဒ