ေဂါတမသည္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ငါးပါတ္မ် အၾကာ ``အဇပါလ သတၱဟ´´ ၌စံေနေတာ္မူစဥ္ ``ေလာက၌ ရိုေသကိုင္းညြတ္ဖို႔ရာ အႀကီးအကဲ မရွိဘဲ ေနျခင္းသည္ မသင့္ေလွ်ာ္ေခ်၊ ဆင္းရဲအတိျဖစ္၏၊ ငါသည္ အဘယ္မည္ေသာ သူကိုအရိုအေသ အေလးအျမတ္ ျပဳ၍ဆည္းကပ္ေနရပါမည္နည္း´´ ဟုဆင္ျခင္ စဥ္းစားေတာ္မူရာ ေလာကသံုးပါးတြင္ ဘုရားရွင္၏ ဆည္းကပ္ရိုေသမႈ ခံႏိုင္မည့္သူ ( ဆရာတင္ေလာက္သူ) ကို တစ္ဦးတေလမွ်ပင္ ျမင္ေတာ္မမူပါ၊ တန္းတူရည္တူမ်ားကိုလည္း ျမင္ေတာ္မမူပါ။
ထိုအခါ ``ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ထိုးထြင္းသိျမင္အပ္ေသာ တရားေတာ္ကိုပင္ မွီခိုအားထားရာ ဆရာတစ္ဆူ ျပဳ၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ မျပတ္မွီ၀ဲ ပူေဇာ္ေနရေတာ့မည္´´ဟုၾကံေတာ္မူကာ တရားေတာ္ကိုသာ အရိုအေသ အေလးအျမတ္ ျပဳ၍ ပူေဇာ္ေနေတာ္မူခဲ့သည္ကို ျမင္ေတာ္မူ၏။ ( သံ၊ ၁။ ၁၄၀။ အံ၊၁။၃၂၇။ ဗုဒၶ၀င္၊ ဒု-တြဲ။ ၃၈၇။)
ဤေနရာတြင္ ``ဘုရား ၿပီးေနာက္ တရားသာ ၾကားဘူးပါသည္´´ တရားၿပီးမွ ဘုရားဟူ၍ တျခင္းကို မၾကားဘူးပါေလ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ``ဧေကာ ဗုေဒၶါ´´ တစ္ဆူေသာ ဘုရားကို ပယ္ႏိုင္ေရးအတြက္ လုပ္ဇာတ္ဆင္ေသာ္လည္း ၊ ထိုလီဆယ္မႈတို႔သည္ ``ပုတ္၍ေပၚ၊ ဟုတ္၍ေၾကာ္´´ အမွန္သည္ကား ေပၚလာရျခင္းပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္တကား။
ရွင္ႀကီး ေဂါတမပင္ တရားကို ထိုမ်အားကိုးေနရပါက ယေန႔ ကိုေရႊ ေၾကာင္သူေတာ္တို႔သည္ကား ၊ ထိုတရားကို အားကိုးေသာသူကို ပင္တရားရွင္အျဖစ္ ခံယူကာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ကာ ေတာင္းေလွ်ာက္ေနၾကျခင္းက၊ ရွင္ႀကီး ေဂါတမ၏ စကားထက္ သူတို႔၏ အေတြးအေခၚတို႔ကိုသာလွ်င္ အစားထိုးကာ ယံုၾကည္မႈကိုတည္ေထာင္ေနၾကေသာ သူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကေပေတာ့သည္။ အမွန္တကယ္ကား ``ဘုရား၊ တရား´´ ဆိုေသာ စကားသည္ မွားေနေသာေၾကာင့္ ``တရား၊ ဘုရား´´ဟူ၍ တရေပေတာ့မည္။ ရွင္းသည္ကား ဘုရားၿပီးမွ တရားလာသည္ကိုကား အားလံုးသိႏိုင္ေပသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး မေပၚမွီတြင္ ျမန္မာစာ မေပၚႏိုင္၊ မရွိသကဲ့သို႔။ ဘုရား ႏွင့္ တရားတို႔သည္ကား တရားထက္ ဘုရားသည္ ပဓါန ျဖစ္ေၾကာင္းကို အားလံုးသိႏိုင္ၾကပါေစရန္ ေရးသားလိုက္ရေပေတာ့သည္။
Friday, September 11, 2009
တရားေတာ္ကို ေဂါတမ ပူေဇာ္ေတာ္မူခဲ့ျခင္း။
0 comments:
Post a Comment